ΖΩΑ

Η πιο συγκινητική διαφήμιση που έχει δημιουργηθεί ποτέ! Δείτε την!

Μία πολύ συγκινητική διαφήμιση δημιούργησε η NZ Lotteries, εταιρία τυχερών παιχνιδιών, η οποία δείχνει με τον πιο τρυφερό τρόπο την αληθινή φύση του πιο πιστού φίλου του ανθρώπου, του σκύλου, ενώ παράλληλα περνάει φιλοζωικά μηνύματα. 

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί την Οδύσσεια ενός μικρού σκύλου που προσπαθεί να επιστρέψει το τυχερό λαχείο πίσω στο αφεντικό του που το έχασε, καθώς και την «ανταπόκριση» που εν τέλει λαμβάνει όταν, αφού γύρισε όλο τον κόσμο, κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι.

Το βίντεο για τα αδέσποτα που συγκλονίζει

 

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί ξανά στο διαδίκτυο ένα συγκλονιστικό βίντεο για την προστασία των αδέσποτων ζώων. 

Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές και πολύ δραστήριες οργανώσεις για την προστασία των ζώων στην Κύπρο, υστερούμε σημαντικά στον τομέα αυτό.

Χρειάζονται σοβαρές αλλαγές και βελτιώσεις και σε νομοθεσίες και σε πρακτικές. Είναι γνωστό εξ’ άλλου ότι έχουμε πολύ μεγάλους αριθμούς από αδέσποτα ζώα χωρίς να υπάρχει σε εφαρμογή κανένα ουσιαστικό πρόγραμμα ελέγχου των αριθμών.

Σκέψου ισότιμα. Προστάτεψε. Μην δίνεις προτεραιότητα σε ότι σε βολεύει.

Το βίντεο περιγράφει τα όσα περνούν τα αδέσποτα και την κακοποίηση που υφίστανται...

Αξίζει να το δούμε όλοι!

Λέσβος: Στα χέρια της Αστυνομίας ο δολοφόνος του σκύλου!

 

Πρόκειται για έναν 75χρονο ο οποίος κατηγορείται ότι σκότωσε το σκυλάκι μπροστά στα μάτια του ιδιοκτήτη του!

Όπως διαβάζουμε στο LesvosPost, το όπλο με το οποίο πυροβολήθηκε το άτυχο σκυλάκι, ανήκε στον 39χρονο γιο του.. Συνελήφθησαν και οι δύο.

Από το Αστυνομικό Τμήμα Πολιχνίτου της Λέσβου σχηματίσθηκε δικογραφία, σε βάρος του 75χρονου, για παράνομη οπλοχρησία και για παράβαση της νομοθεσίας περί "προστασίας ζώων συντροφιάς".
Ειδικότερα, ο 75χρονος χθες το απόγευμα στη Βρίσα της Λέσβου, πυροβόλησε με κυνηγετικό όπλο και τραυμάτισε θανάσιμα τον σκύλο ενός ιδιοκτησίας 57χρονου.

Το μεσημέρι, συνελήφθη στη Μυτιλήνη ο 39χρονος γιος του, για πλημμελή φύλαξη του όπλου του.

Ο Κρίστιαν το λιοντάρι:Μια συγκινητική και αληθινή ιστορία (ΦΩΤΟΣ - ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Christian ήταν ένα λιοντάρι, το οποίο είχαν αγοράσει οι Αυστραλοί Rendall John και Anthony «Ace» Bourke από το πολυκατάστημα Harrods του Λονδίνου το 1969. 

Το λιοντάρι ζούσε σε κλουβί, ενώ είχε δοθεί άδεια απ' τον εφημέριο της περιοχής να παίζει και να «ξεμουδιάζει» σε ένα οικόπεδο της εκκλησίας.

Όταν το λιοντάρι έγινε ενός έτους, είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει και να αποκτά όγκο, ενώ το κόστος της συντήρησής του, είχε αυξηθεί κι αυτό ανάλογα.

Αυτά έκαναν τους Rendall και Bourke να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούσαν να κρατήσουν πλέον το λιοντάρι στο Λονδίνο όπου ζούσαν.

Έτσι αποφάσισαν το 1971, να επαναφέρουν το ζώο στο φυσικό του περιβάλλον και πιο συγκεκριμένα σε ένα καταφύγιο άγριων ζώων στην Κένυα.

Το 1972, αποφάσισαν να επισκεφθούν την Κένυα και τον Christian και να γυρίσουν μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Christian, The Lion at World's End».

Εκεί όμως τους προειδοποίησαν ότι το λιοντάρι, που ήταν πλέον αρχηγός σε δική του αγέλη, είχε γίνει άγριο και δεν θα τους θυμάται.

Παρ' όλα αυτά επέμεναν. Ψάχνοντας για αρκετές ώρες την αγέλη του λιονταριού, τελικά την βρήκαν, όπως βρήκαν και τον Christian.

Τι συνέβη όμως όταν τους αντίκρισε ο Christian;

Η απάντηση στο βίντεο... 

Αδέσποτο σκυλί έσωσε κοριτσάκι

Ζωντανό βρέθηκε, παρά την παγωνιά, ένα κοριτσάκι μόλις τριών ετών, που είχε χαθεί από το σπίτι του την Παρασκευή, σε χωριό της Πολωνίας. Η μικρή Τζούλια πέρασε όλη τη νύχτα σε δάσος, σε θερμοκρασίες 50 βαθμών Κελσίου κάτω από το μηδέν, και αυτό που την έσωσε ήταν ένα αδέσποτο σκυλί. 

http://www.ant1iwo.com

ΣΟΚ : Αυτός ο ζωντανός σκελετός τριγυρνάει στο Ηράκλειο

Στο χωριό Βούτες στο Ηράκλειο Κρήτης μια φιλόζωη εντόπισε το σκελετωμένο σκυλί που βλέπετε στη φωτογραφία. Επικοινώνησε με τον Γιώργο Ορφανίδη, που δραστηριοποιείται για την προστασία των ζώων μέσω του συλλόγου Ζωόφιλη Δράση, και χτες πήγαν επί τόπου για να το βρουν και να το σώσουν.

Το καθαρόαιμο Μπόξερ δεν μπορούσε να σταθεί από την ασιτία, όπως περιγράφει ο κ. Ορφανίδης. Έκανε δύο βήματα και έπεφτε. Το μετέφεραν στον κτηνίατρο, ο οποίος του χορήγησε ορό καθώς το ζώο εξαιτίας της πολύμηνης αφαγίας δεν δεχότανε πια την τροφή. Τελικά μερικές ώρες αργότερα εξέπνευσε!

Από το σημείο που εντοπίστηκε χτες αυτό το δύστυχο πλάσμα περνούσαν αρκετοί με τα οχήματα τους. Κανείς δεν φιλοτιμήθηκε να σταματήσει. Είναι βέβαιο ότι πολλοί το έβλεπαν να χαροπαλεύει, να λιώνει, αλλά δε νοιάστηκαν!

http://www.to-mati.gr

Ένας αφοσιωμένος φίλος..!

Παρά το γεγονός ότι ο Capitán εξακολουθεί να έχει μια οικογένεια που τον περιμένει καθημερινά να γυρίσει, εκείνος αρνείται πεισματικά να φύγει από τον τάφο του ιδιοκτήτη του. Και αυτό συμβαίνει για τα τελευταία έξι χρόνια! ...

Η αφοσίωση του σκύλου στον άνθρωπο δεν παύει ποτέ να εκπλήσσει, όσες παρόμοιες ιστορίες και αν διαβάσουμε κατά καιρούς. Από την Ιαπωνία και τον Χάτσικο στις αρχές του 1900 μέχρι της Βραζιλία και τον Λεάο το 2011, δεν είναι λίγα τα σκυλιά που δεν κατάφεραν ποτέ να παραδεχτούν το θάνατο του αφεντικού τους.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον Capitán, έναν γερμανικό ποιμενικό από την πόλη Villa Carlos Paz Cordoba της Αργεντινής που επέλεξε να παραμείνει κοντά στον κύριό του, ακόμη κι αν αυτός έχει πεθάνει πάνω από έξι χρόνια! Η σύζυγος του εκκλιπόντος, αναφέρει ότι ο Capitán εξαφανίστηκε από το σπίτι τους αμέσως μετά το θάνατο του άντρα της, και κάθε προσπάθειά της να τον βρει απέβη άκαρπη. «Σκέφτηκα ότι σκοτώθηκε από κάποιο αυτοκίνητο ή κάποιος τον πήρε…», λέει η κ. Veronica Miguel.

Αλλά όταν πήγε να επισκεφθεί τον τάφο του συζύγου της στο νεκροταφείο, μια έκπληξη την περίμενε. Δίπλα στο μνήμα αγέρωχος και ευθυτενής στεκόταν ο Capitán. «Δεν πίστευα στα μάτια μου και το σημαντικότερο, δεν κατάλαβα ποτέ πώς εντόπισε τον τάφο του…», περιγράφει η γυναίκα με δάκρυα στα μάτια.

Η απίστευτη ιστορία του Capitán ξεκίνησε το 2005, όταν ο Miguel Guzmán έφερε στο μικρό ένα κουτάβι ως δώρο για το γιο του Damian, που είχε τα γενέθλιά του. Κατά το σύντομο χρονικό διάστημα που πέρασαν μαζί, σκύλος και ιδιοκτήτης ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη σχέση. Τον Μάρτιο του 2006 ο Miguel πέθανε ξαφνικά, αλλά προφανώς ο Capitán δεν επρόκειτο να αφήσει τον θάνατο να τον κρατήσει μακριά από τον καλύτερό του φίλο. Έφυγε από το σπίτι του, με κάποιο τρόπο κατάφερε να βρει τον τάφο του Miguel στο νεκροταφείο του χωριού, αποφασίζοντας πως τίποτα πια δεν θα τους χώριζε! Παρά το γεγονός ότι τόσο η σύζυγος όσο και ο γιος του Miguel προσπάθησαν επανειλημμένα να πάρουν τον Capitán στο σπίτι τους, σύντομα κατάλαβαν πως ο σκύλος δεν ήθελε με τίποτα να φύγει από τον τάφο, τον οποίο θεωρούσε πλέον «σπίτι» του.

 

«Μερικές φορές έρχεται στο σπίτι και ξαναγυρίζει γρήγορα πίσω. Έξι χρόνια τώρα μένει εκεί…», λέει ο γιος του νεκρού ιδιοκτήτη. Ο υπεύθυνος του νεκροταφείου της πόλης δήλωσε στον Τύπο ότι ο Capitán «κάνει βόλτες μέσα στο νεκροταφείο, τρέφεται σωστά και ένας κτηνίατρος τον επισκέπτεται συχνά για παρακολούθηση». «Όταν νυχτώνει πηγαίνει στον τάφο και βάζει το κεφάλι του πάνω στο μνήμα του Miguel. Μοιάζει να λαχταρά τόσο πολύ την επανένωση με τον ιδιοκτήτη του που δεν αντιλαμβάνεται ότι τους χωρίζει ο θάνατος ή απλώς δίνει ένα εξαιρετικό μάθημα σε όλους εμάς για την αφοσίωση…», περιγράφει ο υπεύθυνος του νεκροταφείου. Μια φιλία που κράτησε λίγο… Μια σκληρή μοίρα που χώρισε δυο καλούς φίλους… Μια αναμονή που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή… Μια αφοσίωση που δείχνει να ξεπερνά τα όρια της ζωής και του θανάτου!

 

Το να είσαι Σκύλος στην Κύπρο

1η εβδομάδα

Σήμερα είμαι ηλικίας μιας εβδομάδας. Τι χαρά να είμαι μέρος αυτού του Κόσμου!

1 μηνός

Η μαμά μου με φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι μια εξαιρετική μητέρα.

2 μηνών

Σήμερα με χώρισαν από τη μητέρα μας. Ήταν πολύ ανήσυχη και με τα μάτια της με χαιρετούσε.Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά μου να με φροντίζει το ίδιο καλά με τη μαμά μου.

4 μηνών

Έχω μεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραβάνε την προσοχή μου. Υπάρχουν μερικά παιδιά στο σπίτι που μου είναι σαν «μικρά αδερφάκια». Παίζουμε πολύ, τραβάνε την ουρά μου κι εγώ τους δίνω μικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 μηνών

Σήμερα μου φωνάξανε. Η κυρία μου ήταν πολύ αναστατωμένη επειδή ούρησα μέσα στο σπίτι. Όμως δεν μου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό. Επίσης, κοιμάμαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 μηνών

Είμαι ένα πολύ χαρούμενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνομαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευμένος... Νομίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική μου και,συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό μου, σκάβοντας στο χώμα σαν τους προγόνους μου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιμάζουν να μου μάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγματα που κάνω να είναι εντάξει!

12 μηνών

Σήμερα έγινα ενός έτους. Είμαι ένας ενήλικος σκύλος. Όμως τα αφεντικά μου λένε ότι μεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για μένα!

13 μηνών

Σήμερα με έδεσαν. Σχεδόν δεν μπορούσα να κουνηθώ, να βρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να βρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα με επιτηρούν και ότι είμαι αχάριστος. Δεν καταλαβαίνω τίποτε απ' όσα μου συμβαίνουν.15 μηνών Όλα έχουν αλλάξει τώρα. .. Με κρατάνε συνέχεια κλειδωμένο στη βεράντα. Αισθάνομαι πολύ μόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά μου δεν με θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν βρέχει, δεν έχω μια στέγη πάνω από το κεφάλι μου.

16 μηνών

Σήμερα με έβγαλαν από τη βεράντα. Ήμουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά μου με είχε συγχωρέσει. Ήμουν τόσο χαρούμενος που χοροπήδαγα από ενθουσιασμό. Η ουρά μου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα με πήγαιναν βόλτα! Κατευθυνθήκαμε προς τον αυτοκινητόδρομο, και άξαφνα, σταμάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ βγήκα έξω, χαρούμενος, γιατί σκεπτόμουν ότι θα περνάγαμε τη μέρα μας στην εξοχή. Δεν καταλαβαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιμένετε!» - γάβγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο με όλη τη δύναμή μου. Η αγωνία μου μεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαβαίνω, ενώ δεν μπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασμα και αυτοί δεν σταματούσαν, ότι με είχαν εγκαταλείψει!

17 μηνών

Έψαχνα μάταια να βρω το δρόμο για να γυρίσω σπίτι. Είμαι μόνος και αισθάνομαι χαμένος. Στις περιπλανήσεις μου, συναντάω μερικούς ανθρώπους με καλή καρδιά που με κοιτάνε με θλίψη και μου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ με τα μάτια μου, από τα βάθη της ψυχής μου. Εύχομαι να με υιοθετούσαν. Θα ήμουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όμως, αυτοί απλά λένε: «καημένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 μηνών

Πριν από μερικές ημέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά μικρά και μεγαλύτερα σαν τα «μικρά μου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και μια ομάδα από τα μικρότερα παιδιά, γελώντας, μου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σημαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες με χτύπησε στο μάτι και, έκτοτε, δεν μπορώ να δω καθόλου με αυτό το μάτι.

19 μηνών

Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι με λυπόντουσαν. Τώρα είμαι πολύ αδύνατος και αδύναμος και η όψη μου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα μου μάτι και οι άνθρωποι με διώχνουν με τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 μηνών

Κινούμαι με εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία. Σήμερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόμο, με χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόμουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόμο, όμως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεμάτο ικανοποίηση βλέμμα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που με πάτησε. Εύχομαι να με είχε σκοτώσει! Όμως, απλά μου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω μου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια μου δεν με υπακούνε και μόλις με τεράστια δυσκολία μπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόμου. Επί δέκα μέρες έχω μείνει εκτεθειμένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή βροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν μπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκομαι σε ένα πολύ υγρό μέρος, και φαίνεται ότι ακόμη και το τρίχωμά μου μαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν με προσέχουν, άλλοι λένε: «μην πλησιάζεις».

Είμαι σχεδόν αναίσθητος, όμως, μια ελάχιστη δύναμη από τα βάθη του σώματός μου με αναγκάζει να ανοίξω τα μάτια μου. Η γλυκύτητα στη φωνή της με έκανε να αντιδράσω. «Καημένο μου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε. Μαζί με την γυναίκα ήταν ένας άντρας με λευκή ποδιά που με ακούμπησε και είπε: «Λυπάμαι, κυρία μου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον βοηθήσουμε να βγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, με δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στα μάγουλά της, συμφώνησε. Όσο καλύτερα μπορούσα, κούνησα την ουρά μου και την ευχαρίστησα, με τα μάτια μου, για τη βοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεμα. Ενώ αισθανόμουν το ελαφρύ τσίμπημα της βελόνας, πριν από αυτόν τον μακρύ ύπνο, η τελευταία μου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν με ήθελε κανείς;».

___

Η λύση δεν είναι να εγκαταλείπεις ή να πετάς έναν σκύλο, αλλά να τον εκπαιδεύσεις. Μην κάνεις ένα ακόμη πρόβλημα για την κοινωνία έναν τόσο αξιολάτρευτο, τρυφερό και ευγνώμονα φίλο.

Βοήθησε να κάνεις τον αδαή να καταλάβει την άγνοιά του και έτσι, δώσε τέλος στην κακή μεταχείριση όλων των ζώων, ιδιαίτερα των αδέσποτων.

«Στην πορεία της εξέλιξής του προς τον πολιτισμό ο άνθρωπος απέκτησε μια κυρίαρχη θέση πάνω στα πλάσματα που ζουν γύρω του στο ζωϊκό βασίλειο. Χωρίς να είναι ικανοποιημένος από την κυριαρχία του αυτή, ωστόσο, άρχισε να βάζει ένα κενό μεταξύ της φύσης του και τη φύση των ζώων. Αρνήθηκε την κτήση μιας αιτίας προς αυτά, και στον εαυτό του έθεσε ως σύμβολο μια αθάνατη ψυχή, και αξίωσε μια θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε να καταστρέψει το δεσμό της κοινωνίας μεταξύ αυτού και του ζωικού βασιλείου» - Sigmund Freud

«Δεν μπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσμο όμως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσμος».

ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ

Πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε με όποιες δυνάμεις έχουμε στον αγώνα υπέρ των αδέσποτων.

Πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε όλους τους γύρω μας ότι το πρόβλημα είναι όλων και όχι μερικών.

Πρέπει να μην κλείνουμε τα μάτια μας αλλά να αντιδρούμε με πράξεις (καταγγελία στην αστυνομία, σύσταση σε αυτούς που τα κακοποιούν

* όταν βλέπουμε κάποιους να πετάνε τα ζώα στον δρόμο
* όταν βλέπουμε να τα κακομεταχειρίζονται
* όταν βλέπουμε να δηλητηριάζουν τα αδέσποτα

Όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε ότι και αυτά τα ζώα έχουν ψυχή.

Μπορούμε να κινητοποιηθούμε με πολλούς τρόπους:

* να πάρουμε ένα αδέσποτο και να το πάμε για στείρωση
* να ταΐζουμε ή να δίνουμε νερό στα αδέσποτα της περιοχής μας
* να ενισχύσουμε έστω και με ελάχιστα χρήματα τα φιλοζωικά σωματεία που αγωνίζονται χωρίς σχεδόν καμία βοήθεια για την σωτηρία τους.

Πειράματα σε ζώα; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;

Ως άνθρωποι, έχουμε μάθει από τη καθημερινότητα μέσα στην ζωή της πόλης και της εξαναγκαστικής υιοθέτησης της κουλτούρας του σύγχρονου ανθρώπου, πως τα ζώα είναι χαμηλότερου επιπέδου αντίληψης. Πολύ λίγοι όμως από εμάς, είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται πως ισχύει ακριβώς το αντίθετο...

Είμαστε τόσο χαμηλού επιπέδου ακόμη, που λόγο αυτής της αντίληψης για τα ζώα, παραβιάζουμε τους νόμους της φύσης και θέτουμε τον εαυτό μας στην υψηλότερη θέση της ζωικής αλυσίδας, μία θέση πριν τον ίδιο τον θεό. Και δυστυχώς οι πράξεις με τις οποίες το αποδεικνύουμε, είναι αισχρά λανθασμένες για έναν ηθικά σκεπτόμενο άνθρωπο.

Τα ζώα που χρησιμοποιούνται σε όλων των ειδών τα πειράματα είναι όντα ακριβώς με την ίδια ψυχολογική αντίληψη με την δική μας. Έτσι όπως εσείς θα νοιώθατε εάν σας έδεναν με το ζόρι σε μια καρέκλα ώστε να μην μπορείτε να κουνηθείτε καθόλου και πειραματίζονταν βάναυσα πάνω στο πρόσωπο σας, έτσι "ακριβώς" νοιώθουν και τα ζώα που χρησιμοποιούνται σε πειράματα... για να μπορεί ο άνθρωπος να βάψει τα μάτια του και το πρόσωπο του με τις πανάκριβες μάρκες, να χρησιμοποιήσει "δοκιμασμένα" φάρμακα κτλ...

Εδώ είναι η απόδειξη πως ο άνθρωπος έχει δει τον εαυτό του ως Θεό, και δυστυχώς δεν αντιλαμβάνεται πως η πραγματική εικόνα αυτού θεού είναι κυριολεκτικά εφιαλτικά "Σατανική", από την αντίληψη των ζώων που γίνονται θύματα πειραμάτων κατ' εξακολούθηση! Χωρίς καμία απολύτως μέριμνα για την αντίληψη τους.

Τα δύο βίντεο που ακολουθούν δείχνουν εξαιρετικά σκληρές εικόνες, και στόχο έχουν την αντίληψη σας ότι τα ζώα πρέπει άμεσα να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται σε πειράματα γιατί αισθάνονται ακριβώς όπως και εμείς, απλώς δεν μπορούν να μιλήσουν. Η γλώσσα του σώματος τους όμως τα λέει όλα!

Υπάρχουνε πολλές εναλλακτικές λύσεις και υπάρχουνε επίσης και άνθρωποι εθελοντές! Γιατί τα πειράματα σε ζώα είναι αναποτελεσματικά διότι οι οργανισμοί μας αντιδράνε πολύ διαφορετικά στις ουσίες, και το 90% των ιατρών συμφωνούν σε αυτό. Παρ' όλα αυτά όμως, το αίσχος των μεγάλων εταιριών όπως φαρμακοβιομηχανιών και γυναικείων καλλυντικών, συνεχίζεται!

Και δείτε εδώ ένα βίντεο όπου φιλοζωική οργάνωση μάζεψε και απελευθέρωσε για πρώτη φορά στο φως του ήλιου, χιμπαντζήδες οι οποίοι χρησιμοποιούνταν σε πειράματα για περισσότερο από 30 ολόκληρα χρόνια.

Και για όσους στενόμυαλους από εσάς που πιστεύετε πως τα ζώα δεν έχουν αισθήματα, προσέξτε καλά πως αγκαλιάζονται μεταξύ τους οι πίθηκοι μετά την απελευθέρωση τους στο φυσικό φως!